(column)
“Hé Ben, ik heb een idee voor je, voor een column”, zo schoot Henny Lammers me de afgelopen week aan. En om er meteen maar helder over te zijn: Henny was en is mijn maatje in de strijd voor glasvezel voor ons buitengebied, en hij heeft zich inmiddels aangesloten bij BurgerBelangen. Een gedreven man; recht toe, recht aan en met altijd zowel oog voor wat goed gaat en wat beter kan. Het was geen toeval dat zijn signaal over glasvezel ging. Op dit moment zie je immers overal graafploegen aan het werk.
“Weet je”, zo ging hij verder, “omdat ik nog steeds nogal dicht bij dit onderwerp (=glasvezel in buitengebied) betrokken ben, rij ik regelmatig door het gebied en maak een praatje met de werklui en geef ze zo nodig een schouderklopje. Wat mij opviel tijdens deze korte bezoekjes was, dat ik eigenlijk meer controlerende mensen tegenkwam dat echte werkers die zorgden dat de kabel in de grond gegraven werd. Zo trof ik onder andere controleurs van de gemeente (2 personen), van Enexis (2 personen), kadaster (nog eens 2 personen) en tot slot nog controleurs van de aannemer VolkerWesselTelecom en Glasvezelbuitenaf/CIF. Moet dat nou? Is dit wel efficiënt? Zijn we niet onnodig elkaar aan het controleren? Telkens met twee personen. Moet de één nou echter de ander zijn hand vasthouden?”. Dat laatste was overduidelijk een retorische vraag, dus ik hoefde niet te antwoorden.
Iedereen herkent het. Het wordt steeds gekker. Alles moet vastgelegd worden op tekening. Om daarna door veel instanties, nee téveel instanties, goedgekeurd te moeten worden. Nu snap ik heel goed dat we niet meer kunnen volstaan met het sigarendoosje van vroeger… Dát kan niet meer! Maar zóveel controleurs die elkaar controleren is toch ook te gek voor woorden. Er moet ook een gulden middenweg mogelijk zijn, toch? Om met een man of tien allemaal in oranje of gele hesjes met de handen in de zakken rond een geul te gaan kijken hoe de boor zich langzaam een weg baant onder een bomenrij is niet alleen absurd inefficiënt, maar jaagt inwoners ook nog eens op hoge kosten.
Als SallandGlas hebben we een paar vergelijkbare situaties meegemaakt, zoals in de onderhandelingen over de leges en de kosten van toezicht. Terwijl bekend was dat de bedrijven aan allerlei eisen moeten voldoen, én daar op gecontroleerd zouden worden, was er niet aan tornen: ook de gemeente moest en zou toezicht houden én de kosten daarvoor in rekening brengen. En het ging om fikse bedragen die de kostprijs omhoog stuwden. Nu zal ik op deze plaats niet roepen dat ‘we’ dit als BurgerBelangen eventjes zullen veranderen. Dat zou immers absoluut niet realistisch zijn en eerlijk is eerlijk: ik denk dat de betrokken bedrijven óók gevangen zitten in het systeem van inspecteurs en afvinklijstjes om allerlei risico’s en aansprakelijkheden af te dekken. Ook Jan Terlouw wees bij zijn indrukwekkende ‘touwtje door de brievenbus’-speech al op dat bij het bouwen van een brug meer juristen betrokken zijn dan architecten. Het is bizar én het is de realiteit.
Maar het zou wel goed zijn om alle (bouw)procedures nog eens met een stofkam na te lopen en te kijken of, wáár het allemaal het efficiënter kan. Ook binnen onze gemeente.
Ben Nijboer
(Deze column is op 18 september 2017 gepubliceerd op SallandCentraal)
