Het is dagelijks talloze keren te horen: In de supermarkt. In mailberichten. Aan de telefoon. Op TV. Telkens is daar het gezegde: “Het is een rare wereld’. En ja, dat is het. Eigenlijk wil je even niets horen over coronaellende, maar bij elk journaal spits je toch de oren. Ik in ieder geval wel. Ben ook wat moe van de bespiegelingen over hoe lang het allemaal nog gaat duren, om vervolgens moeiteloos aan die hype mee te doen.
Er wordt gewaarschuwd voorzichtig te zijn met opa’s en oma’s, maar zelf heb ik (trotste opa van vier kleinzonen, waarvan één in corona-tijd geboren) absoluut niet het idee tot een risicogroep te horen. Onze vierde kleinzoon zagen we alleen nog maar met raamvisite. En natuurlijk met beeldbellen en skypen. Nooit geweten dat skypen zo leuk is.
Politiek gezien is het ook, ja daar ga ik weer, een rare wereld. Hoewel de raad feitelijk gezien best zou kunnen vergaderen (anderhalve meter afstand houden is toch wel te organiseren) is besloten dat de komende tijd niet te doen. Om het goede voorbeeld van thuisblijven te geven.
Dat gaf trouwens direct het probleem dat voor sommige zaken een besluit de gemeenteraad nodig is. De regering heeft inmiddels besloten dat raadsvergaderingen digitaal mogen. Tijdelijk. Op het gemeentehuis wordt dat nu technisch mogelijk gemaakt.
Voor twee dringende besluiten wordt nu een noodprocedure gevolgd: er werd een vergadering uitgeschreven waar -geheel volgens afspraak- afgelopen dinsdag geen enkel raadslid kwam opdagen. De grondwet staat dan toe dat de burgemeester dan nógmaals een vergadering uitschrijft, waarbij dan de aanwezigheid van één raadslid voldoende is. En aldus geschiedde. Donderdag 16 april wordt de vergadering gehouden met twee raadsleden (één uit oppositie en één uit coalitie). Beetje raar, maar dat past dus wel in deze tijd.
Intussen heb je als raadslid, ook (of juist) in deze tijd, de taak om de belangen van inwoners te behartigen. Zorgen dat sommige besluiten er niet doorheen worden gejast. Een luisterend oor bieden aan inwoners die zich zorgen maken. En bijvoorbeeld zorgen dat informatieprocedures niet snel even digitaal worden ‘afgedaan’.
Zo wisselde het bedrijf Solarfields (dat een zonnepark van 7,5 hectare in Heino wil bouwen) een informatieavond in het Dorpshuus in voor een webinar. Leek me wat al te kort door de bocht, dus contact gezocht met Solarfields. ”Afhankelijk van de reacties beoordelen we of er later nog een informatieavond komt’, zo meldde de woordvoerder. Nou, dacht het niet. Na enige druk werd bevestigd: die infoavond komt er sowieso. En terecht! De webinar was informatief, maar ook sturend, en riep veel vragen op.
Ander telefoontje ging over de parkeerplaatsen bij het station van Heino. Er werd een nieuwe variant ingebracht om op een creatieve manier 22 extra plaatsen te maken, zónder groen te offeren. Interessant. Gaan we verder uitzoeken. Ter plaatse gaan kijken, even wat rondbellen, en vragen uitzetten.
Toevallig ontdekte ik dat het nog 700 dagen duurt tot volgende verkiezingen; oftewel: exact 100 weken. Een vrij zinloos feitje, want in deze rare wereld is niemand met dit soort zaken bezig. We moeten met zijn allen eerst zorgen dat dat verhipte virus onder controle komt. Dat is prio-1. Gezond blijven. De rest is effe bijzaak.
Ben Nijboer,
Fractievoorzitter BurgerBelangen
