Het was weer een klassieker: tweede dag van de SW4D voerde als vanouds richting Heino. Hoewel historisch gezien de kleuren van Heino toch echt groen, zwart en wit zijn geldt tijdens de SW4D code ‘rood’. Diverse deelnemers hadden speciaal voor deze dag een rode jas, das of hoed meegenomen. Verreweg de meesten kozen echter voor de vaste uitrusting. Het leverde weer mooi plaatjes op met lange linten wandelaars over smalle padden. Opvallende zaken vandaag? Zekers.
Onderweg waren we getuige van zo’n alle dialecten die Nederland rijk is. Al tijdens de eerste kilometer meldde aan rappe dame met onvervalst Amsterdams accent dat ze door een gelukje toch nog terecht had gekund bij hotel De Zwaan.. “Alles zit vol, joh, echt wel. Ik heb meteen al geboekt voor volgend jaar”. Waarmee ze perfect de toeristische waarde van onze SW4D onderstreepte.
Vlak buiten Raalte schoot de 82-jarige Jan Vuijk uit Heerde (die steevast de vierdaagse op nieuwe klompen loopt) een medewandelaar aan met de vraag om even een foto te maken. Vuijk: “In Nijmegen durf ik dat niet, want daar rent iedereen voor zich uit. Hier gaat het allemaal wat relaxter”. Dit compliment kan de organisatie in de zak steken.
Bij het naderen van Heino raken we in gesprek met inwoners van het buitengebied die tussen nu en enkele jaren wil stoppen met het bedrijf en zich afvraagt hoe het gaat met het slopen van kassen en een paar schuren. Zij heeft wel een idee wat ze wil, maar weet niet goed wat de mogelijkheden zijn. Gelukkig kunnen we melden dat de regels en mogelijkheden de komende tijd verruimd zullen worden (als BurgerBelangen zijn we groot voorstander van opheffen van allerlei beperkende regels) en geven een naam door van een medewerker van de gemeente die er veel meer over kan vertellen. Ze schrijft de naam op en belooft met de duim omhoog: ‘’Ik hoal oe wel op de heugte!
En ook dit keer werden de wandelaars hartelijk verwelkomd in het centrum van Heino. André Roelofs (Held van Heino 2017) heeft voor iedereen een aardig woordje klaar, waarna de lopers door vrijwilliger een rode sjaal krijgen aangeboden. De opbrengst gaat naar hospice De Cirkel in Raalte, dus doen we mee.
Het Dorpshuus van Heino is ingericht als rustpunt, met een centrale rol voor Popkoor SVP die niet alleen voor de muzikale noot zorgt, maar ook broodjes, koffie, koek, soep. Het is té gezellig om zomaar door te lopen, dus schuiven we even aan.
Na een stief kwartiertje vervolgen we de route, doen onder andere het erf van biologische supermarkt Kleinlangeveldsloo aan om vervolgens dwars door enkele weilanden te lopen (foto boven). Een oudere man schat met onmiskenbaar Friese tongval de schade voor de boer in: “Hij zal daar wel een goede vergoeding voor krijgen”, om direct gecorrigeerd te worden met de opmerking: “Nee, joh. Ollemoal vrijwillige’swark hier..” We schatten in dat hij uit omgeving Rotterdam komt. Zijn gelijk blijkt vrijwel elke kilometer en rustpunt… Overal staan vrijwilligers het verkeer te regelen of goedgemutst de kaartjes te knippen.
Bij het naderen van de finish lopen we in colonne de oude Zwolseweg over en zijn we getuige van de dialoog tussen twee dames. “Hedde ge tante Marie nog een kaertje gestuurd”. “Joooaaa, gesteren oavond nog. Ik dach er op ’t leste moment nog an’. We twijfelden of het Brabant of Limburg was. Geen twijfel over wat we al wel wisten: de deelnemers aan de SW4D komen écht uit alle windstreken.
Beetje moe maar vooral voldaan melden we ons af in de tent. De tweede dag zit er op, met (ook op deze plaats) dank aan alle vrijwilligers.
Morgen zetten we koers naar Luttenberg, en lopen we graag weer een stukje met je op.
