De vaste deelnemers weten het: op de derde dag van de SW4D staat Luttenberg op het programma en dat betekent een aantal zekerheidjes. Natuurlijk wordt iedereen getrakteerd op fraaie bosrijke routes, maar daarnaast is er ieder jaar de appel en/of een ei, een originele versiering en een theatrale act. Moedertje natuur beloonde deze mooie ambiance vandaag met een relaxed zonnetje. Wâh mooi.
Zoals iedere dag werden de deelnemers uitgezwaaid en gezongen door de Roalter Jongs, met het aanstekelijke Wâh zeggie, wâh kiekie, wâh mooi, waarna de deuren openzwaaien als ware het de start van de Elfstedentocht.
Overigens blijken veel mensen inmiddels te weten dat we graag samen een stukkie op lopen om te horen wat er zoal leeft. Onderweg komen spontaan tal van onderwerpen ter sprake, zonder dat het overigens ‘te zwaar’ wordt en dat is maar goed ook. De vierdaagse is immers vooral een sportief en gezellig evenement en zware gesprekken horen daar helemaal niet bij. Het moet wel leuk blijven toch?
Niettemin neemt menigeen even van de gelegenheid gebruik om al kuierend wat bij te kletsen. Zo ging het vandaag over de mooie nieuwbouw achter de voormalige Mariaschool in Heino, met als toevoeging: “Mar ik hoppe wel dat ze in Heino niet olles vol bouwt. Betje greunigheid mut wie wel hoal’n” zo is de duidelijke boodschap.
Wandelend op de Hooilandweg raken we in gesprek met een vrijwilliger van Humanitas, die mensen helpt om de financiën op orde te brengen of te houden. Hij hoopt dat de regelingen die gemeenten hebben om mensen te helpen weer toegankelijk worden voor mensen met een inkomen tot 120% van het minimumloon. Hij meende gehoord te hebben dat dit wettelijk weer mogelijk werd… of wij daar iets meer van wisten. Helaas was dat niet het geval,maar zeker dankzij dit signaal is dat iets om in de gaten te houden.
In de aanloop naar Luttenberg raken we in gesprek met deelneemster uit Zwolle, die superenthousiast vertelt over de wandellessen die door SW4D waren georganiseerd. Dankzij de tips loopt deze derde dag probleemloos mee. Even blijkt ze de zus te zijn van een vroegere vriendin en buurmeisje van mijn vrouw en schakelt het gesprek met een schaterlach over naar herinnering aan die goede oude tijd. “Oh, kennie die en die nog?”. Inderdaad: de wereld is klein.
Onze wegen scheiden op de plaats waar Luttenberg hun petje afnemen voor de wandelaars, waar oudjes snoepjes uitdelen en de kraam met eieren in beeld komt. Het is duidelijk. De zon schijnt in Luttenberg, zowel letterlijk als figuurlijk. Volgend jaar bestaat deze parel van Salland 700 jaar, maar door de sfeer op het terras van Spoolder zou je haast denken dat het feest al begonnen is.
Daarna óver de Luttenberg, op de Heuvelweg (met vernieuwde plateaus) linksaf en bij de camping rechtsaf. Daar worden we verrast met een vrolijke Afrikaanse act en getrakteerd op een banaan. Mooi zoals deze groep zich ieder jaar weer laat zien en velen maken er een fotomomentje van.
Aangekomen bij de verharde weg richting Mariënheem zien we net als maandag bewijzen dat de aanleg van glasvezel/snelinternet in ras tempo dichterbij komt.
Toevallig lopen we daar samen op met een wandelaar die tot vorig jaar werkzaam was als inspecteur van de aanleg van glasvezelnetwerken… Dat geeft (gezien onze betrokkenheid bij SallandGlas) een klick, én veel gespreksstof. Nu hij gestopt is met werken doet hij een boekje open over zijn ervaringen. Veel punten komen overeen met onze ervaringen en samen komen we tot de conclusie dat er op het gebied van samenwerking tussen bedrijven en gemeenten nog veel te winnen is. En zo is dat.
Terwijl de kilometers inmiddels in de kuiten te voelen zijn zetten we koers richting Raalte. Onderweg nog even een kop koffie bij de kraam van De Parabool in Mariënheem, en dan snel weer door. De derde dag zit er weer op. De tijd is snel gegaan.
Morgen al weer de laatste dag. En graag lopen we dan weer een stukkie samen op. Tot morgen.
