Het was raak deze week. Ik doel op de publicaties over de werkdruk van raadsleden. Op internet, in De Stentor en de column van neef Toon op SallandCentraal. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2018. Partijen zijn op zoek naar geschikte kandidaten en dus loopt iedereen die zich een beetje maatschappelijk actief toont een bovengemiddeld risico om gepolst te worden. Als BurgerBelangen hebben we ook altijd onze ogen en oren open. Onze ervaring is dat er dan twee antwoorden fier aan kop gaan. Het eerste is: nee, niets voor mij. Direct gevolgd door de tweede optie: hoeveel tijd kost het? Ik ben al zo druk.
Tja, dan is de vraag: Hoeveel tijd kost het raadswerk. Vorige week verscheen een bericht dat dit gemiddeld 15,6 uur zou zijn. Maar dat zegt niks. Als een grootvader met een kleinzoon samen gemiddeld 45 jaar zijn, dan weet je nog steeds niet hoe oud opa is…. Een aardig weetje in deze discussie is overigens dat ooit bedacht is dat het raadswerk circa 8 uur per week zou gaan kosten. Maar dat is theorie.
De praktijk? Je bent er inderdaad zeker (!) 8 uur per week zoet mee, met –rond de begroting- topweken van 15 a 20 uur. Is een raadslid in een eenmansfractie drukker dan iemand van een grote partij? Is mijn ervaring niet. Bij een grote fractie kun je het werk verdelen, maar moet je ook meer afstemmen. Verder kun je ervoor kiezen om eenmaal per week te vergaderen, of maar één keer per maand. Bij Burgerbelangen kiezen we voor het laatste, en houden verder via de mail en app de lijntjes kort…. Het werkt uitstekend. Feit is: uiteindelijk ben je daar zelf de baas over. Het is maar net hoe je het aanpakt.
De belangrijkste factor, kijkend naar de werkdruk van raadsleden, is echter de volstrekt doorgeschoten bureaucratie en sturingsdrang in het gemeentehuis. Het leidt tot een tsunami aan beleidsnota’s, conceptvisiedocumenten, kaderstellingen, verordeningen, procesnotities en ga zo maar door. En alles moet natuurlijk ‘interactief en participatie aan de voorkant van het proces’. Veel bla bla dus.
Het risico is niet alleen dat je er veel tijd mee kwijt bent (in de afgelopen jaren werden maar liefst ruim 50 (!) informatieavonden per jaar gehouden), maar ook dat je wordt ingezogen in het ambtelijk denken. En dat je vergeet waar het écht om gaat: dat je er zit voor de inwoners. Zelf heb ik er daarom geruime tijd geleden voor gekozen om niet naar al die bijeenkomsten toe te gaan. En ik doe ook niet mee aan werkgroepen. Het scheelt een slok op een borrel. Echt.
Ik vind dat raadsleden zo weinig mogelijk in het gemeentehuis moeten zijn. Hun taak is niet dat ze moeten luisteren naar beleidsambtenaren en managers over wat hún visie is, of om een toelichting te krijgen op wat zíj vinden. Raadsleden moeten vooral hun oor te luisteren leggen bij de inwoners. Ik sluit deze bijdrage dan ook graag af met een oproep aan iedereen die stiekem wel iets voelt voor het raadswerk, maar bang is –gemaakt- daar ‘geen tijd voor te hebben’. Of denkt dat het niet te combineren is met werk, gezin of hobby. Mijn oproep: Kom nou!, doe het dan juist wél. Juist mensen met een baan, hobby’s en/of gezin zijn bij uitstek geschikt voor het raadswerk. En door een streep te trekken bij alle overbodig gedoe is het prima te combineren met je gezin, je baan, je hobby. En is het nog eens verhipte leuk ook.
Ben Nijboer, raadslid BurgerBelangen
